Wat houdt jouw werk in?

‘Sinds 2016 werk ik bij Bartiméus op boerderij Langbroek. Tijdens mijn eerste werkjaar heb ik de opleiding tot persoonlijk begeleider afgerond. Hierna heb ik een vaste aanstelling gekregen. Sinds april van dit jaar ben ik coördinerend begeleider.’

‘Op de boerderij werken wij zowel met cliënten die één op één begeleiding nodig hebben als met cliënten die werken in groepsverband. Vanwege de hoeveelheid cliënten werken we op de boerderij met twee coördinerend begeleiders. De boerderij kent verschillende werkgebieden in een landelijke en ontspannen omgeving. Cliënten zijn actief met groot en klein vee, in de tuin, in onze kas, in de kantine of bij recycling. Op het terrein hebben we ook een winkel waarin we zelfgemaakte producten verkopen, zoals sambal, oliën, jam en vlees van onze eigen koeien en varkens.’

‘Als coördinerend begeleider houd ik overzicht over de cliënten, de zorgplannen en de algehele gang van zaken op de boerderij. Daarnaast draag ik verantwoording voor de kwaliteit van de geboden zorg en begeleiding. Samen met het gehele team dragen wij zorg voor cliënten en werken wij samen aan een productieve, maar vooral leuke en ontspannen dag op de boerderij.’

Waarom ben je in de zorg gaan werken?

‘Pas 6 jaar geleden heb ik besloten om een carrière switch te maken. Dit was na mijn studie hbo Veiligheidskunde en nadat ik enkele jaren bij de politie heb gewerkt in verschillende functies. Nadat mijn vader overleed kreeg ik samen met mijn moeder de zorg voor mijn gehandicapte broer. Hierdoor kreeg ik steeds meer een beeld van het werk in de zorg. Maar ook steeds meer commentaar, omdat ik het natuurlijk zelf altijd dacht beter te kunnen. Mijn moeder benoemde dat en zei: ‘Als jij het denkt beter te kunnen, dan moet je niet zeuren maar er wat aan doen. Dan moet je jezelf om laten scholen en in de zorg gaan werken.’ Zij had nooit gedacht dat ik dit zou doen. Maar ik deed het wel! Via Bartiméus ben ik een opleiding gaan doen en startte ik met het traject werken en leren. Eerst op één van de woningen in Doorn en nu op de boerderij. Helaas heeft mijn broer de uitreiking van mijn diploma niet meer mee mogen maken. Enkele weken hiervoor is hij overleden. Maar ik weet zeker dat hij heel trots op me is!’

Waar word je blij van in je werk?

‘Waar ik echt blij van word is de combinatie van het samenwerken met cliënten en tegelijkertijd de boerderij draaiende houden. Hierbij staat de ontplooiing van de cliënt voor mij centraal naast het samen leren van nieuwe aspecten gerelateerd aan het werken op een boerderij. Uiteraard houden we hierbij altijd rekening met de mogelijkheden van de cliënt. Mijn motivatie is tijdens deze processen belangrijk. Soms hebben zij even een steuntje in de rug nodig, wat motiverende woorden, om toch dat ene ding te doen wat eerst nogal spannend leek.’

Wat maakt jouw werk plezierig?

‘Een deel van mijn plezier komt voort uit de plek. De groene omgeving en de rustige ligging zorgen niet alleen voor rust bij cliënten, maar ook bij mij. Daarnaast haal ik plezier uit het werken met dieren, de zorg voor onze cliënten en het draaiende houden van het bedrijf. Ook haal ik veel plezier uit het team. Ik werk in een team met verschillende mensen. We zijn erg verschillend, maar toch zorgen wij samen voor een eenheid. Het is een team waarin we zeker kunnen lachen, maar ook serieus kunnen zijn.’

‘Geen dag op de boerderij is hetzelfde. Van tevoren weet je niet bij welk werkgebied je werkt of met welke cliënt(en). Ik houd ervan als een werkdag onvoorspelbaar en dynamisch is, want ik wil voorkomen dat ik in een sleur terechtkom.’

Wanneer is je werkdag geslaagd?

‘Mijn dag is geslaagd als aan het einde van de dag de cliënten met een glimlach de bus instappen. Waarbij ik hen een fijne avond wens en dan vaak de vraag terugkrijg of ik morgen ook weer werk.’

Kun je een mooie anekdote met ons delen?

‘In de afgelopen jaren heb ik diverse mooie momenten met de cliënten meegemaakt. Maar één hiervan is mij zeker bijgebleven. Op de boerderij werken wij met diverse cliënten. Enkele jaren geleden kwam een jongere cliënt bij ons werken met hechtingsproblematiek. Deze cliënt vond het vanwege zijn problematiek erg moeilijk om contact te maken met onbekende personen. Dit uitte zich in veel weerstand of geen antwoord willen geven. Om toch nader tot hem te komen, heb ik ervoor gekozen om hem juist naar mij te laten komen. Geen druk op het contact te zetten. Op een gegeven moment zat ik op een bankje knoflook te pellen. Ik vroeg hem of hij soms naast mij wilde zitten. Hij ging naast mij zitten. Ik begon uit mezelf wat over mijn paarden en andere dieren thuis te vertellen. Ineens pakte deze cliënt zelf een teentje knoflook en begon uit zichzelf, zonder uitleg, de knoflook te pellen. Langzaamaan begon hij over algemene dingetjes te vertellen, een beetje koetjes en kalfjes. Naarmate we daar met zijn tweeën langer zaten, zonder anderen in de buurt, begon hij steeds meer over zichzelf te vertellen. Ook hoe moeilijk hij het contact vindt tussen hem en anderen. Terwijl hij dit wel graag wil. Dit contactmoment was het begin van een goede en bijzondere band. Vanaf dat moment kreeg hij steeds meer vertrouwen in mij. In kleine stapjes. We hebben nu nog steeds een bijzondere band. Kletsen graag over dagelijkse zaken, zoals wat we gegeten hebben of hij kijkt graag naar foto’s van mijn paarden op mijn telefoon. Maar kunnen we ook hele serieuze gesprekken voeren.’

Als je onbeperkt de tijd had, wat zou je dan binnen je functie doen?

‘Als ik onbeperkt de tijd had in mijn functie zou ik nog meer individuele tijd met de cliënt willen nemen. Om de persoon achter de cliënt nog beter te leren kennen. En rustig met diegene in gesprek kunnen gaan zonder tijdslimiet. Ik denk dat we dan de vaardigheden van de cliënten optimaal kunnen benutten. Verder zou ik ook meer contact met de verwanten van de cliënt willen. Zij kennen hen zo goed. Het is zonde om deze kennis niet te gebruiken. Onze krachten bundelen, dat zou ik graag nog meer doen!’

Als ik het voor het zeggen had dan…

‘… haha, ja wat zou ik dan willen. Dan zou ik de zorgboerderij uitbreiden met een manage, denk ik. Zelf werk ik al jaren met paarden en daardoor weet ik welke invloed paarden op mensen kunnen hebben. Ook zou ik meer aansluiting willen creëren voor cliënten. Dan zou ik de kloof tussen de verschillende gebieden binnen Bartiméus willen verkleinen. Meer het ‘samen gevoel’ creëren. Waardoor er meer besproken wordt en meer ontmoetingen geregeld worden. Om zo samen nog meer voor de cliënt te kunnen betekenen en de kwaliteit van leven meer te bevorderen.’