Alies is nu 15 jaar trainer oriëntatie & mobiliteit bij Bartiméus in Ermelo. Ze woont ook in deze plaats met haar man en zoon van 12, een kat en twee kippen. Op verjaardagsfeestjes vat ze haar werk als volgt samen: ‘Ik geef stoklooples aan mensen die slechtziend of blind zijn.’ In de praktijk doet ze heel veel meer. Enthousiast vertelt ze hierover.

Na haar studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening (SPH) en een jaar buitenland, ging Alies nadenken over waar ze zou willen werken. Ze had een keuzevak over mensen met een visuele beperking gevolgd en die richting trok haar wel. Haar tante werkte destijds ook met veel plezier bij Sonneheerdt, zoals Bartiméus Ermelo voorheen heette (in 2007 gaat de organisatie verder onder de naam Bartiméus). Alies trok de stoute schoenen aan en stuurde een open sollicitatie aan Sonneheerdt. En zo startte ze daar in 2005 als woonbegeleider.

‘In mijn functie van woonbegeleider was ik altijd al bezig om bewoners te helpen zelfstandiger te functioneren. In plaats van koffie te schenken voor de bewoners, ging ik bijvoorbeeld zelf ook lekker zitten en daagde ik ze uit om zelf de koffie in te schenken en ook een mok voor mij. “Kan ik dat zelf?”, vroegen ze zich toen hardop af. Ik hielp ze daar dan mee en merkte dat juist die zelfstandigheidstraining me enorm veel voldoening gaf. Mijn leidinggevende zag dat en voordat ik mijn functie als woonbegeleider zat kon worden, bood Bartiméus me in 2009 de baan van trainer oriëntatie en mobiliteit aan.’

Alies volgde in negen maanden de interne opleiding voor oriëntatie- en mobiliteitstrainer en kon meteen vol aan de bak. De toen 45 bewoners gingen in die periode namelijk allemaal verhuizen binnen Ermelo. ‘Zij lieten hun vertrouwde omgeving achter zich en ik mocht ze ondersteunen om de weg te leren in hun nieuwe omgeving.’ Haar werk beviel Alies en de organisatie zo goed, dat ze dat nog steeds doet. ‘Als ik iemand in het dorp met een stok zie lopen, dan is de kans groot dat ik het diegene geleerd heb!’

Haar werk omvat veel meer dan alleen het leren lopen met een stok. Het gaat ook over oriëntatie, bijvoorbeeld in de ruimte waarin je je bevindt: hoe kom je bij het toilet of bij de voordeur als de bel gaat? Maar ze traint bewoners ook in hun mobiliteit: hoe kom je bij een vriend? Hoe doe je zelfstandig boodschappen? Op welke manier kun je gebruikmaken van het openbaar vervoer? Kom je in aanmerking voor een blindengeleidehond en hoe regel je dat dan?

Alies vindt het prachtig om te zien dat mensen veel meer kunnen dan ze in eerste instantie denken. Stapje voor stapje ondersteunt ze bewoners om dingen te leren. ‘Ik wist niet dat ik het in me had’, hoort ze regelmatig van hen. Ze werkt met iedereen steeds naar een doel toe. En dat blijkt ook aanstekelijk te werken, licht ze toe: ‘Laatst had ik een bewoner geholpen om zelfstandig naar de beweegtuin te gaan, een tuin met allerlei fitness-achtige toestellen. Toen andere bewoners dat hoorden, wilden zij dat ook en riepen ze mijn hulp in. Dat geeft me zo veel voldoening!’

Vroeger beweerde Alies altijd stellig dat ze nooit bij haar eerste werkgever zou blijven plakken. ‘Maar ik heb de leukste baan van heel Bartiméus, dus waarom zou ik weg willen? Het is fascinerend om te zien hoe mensen met een visuele beperking zich, met onder meer mijn ondersteuning, toch zelf kunnen redden op zo veel gebieden. Als ik in het dorp zie dat het een bewoner lukt om zelfstandig boodschappen te doen, dan word ik daar enthousiast van. En daarnaast hou ik van buiten zijn, van wandelen in het bos naast mijn werk. En dat is precies wat ik in mijn functie heel veel doe!’

‘Ik vind het ook tof dat werken met mensen die een visuele beperking hebben, mijn ogen heeft geopend. Of eigenlijk mijn andere zintuigen’, vertelt Alies bevlogen. ‘Normaal gesproken is 85 procent van de prikkels die je binnenkrijgt visueel. Dat dwingt de andere zintuigen naar de achtergrond. Door de trainingen die ik geef, ben ook ik mijn andere zintuigen veel meer gaan gebruiken. Ik hoor en merk veel meer dingen op in het dagelijks leven en sta meer open voor dingen.’

Alies is blij met haar werkgever. Ze vindt dat nieuwe medewerkers goed opgeleid worden en dat Bartiméus echt expert is in de dienstverlening aan mensen die slechtziend of blind zijn. ‘Het is een fijne organisatie. Collega’s zijn ook tevreden en enthousiast; ze weten bijvoorbeeld drie maanden vooruit hun rooster en kunnen eenvoudig ruilen als dat gewenst is.’ Zelf heeft ze haar uren ook altijd makkelijk kunnen aanpassen: van fulltime in het begin, naar minder uren toen haar zoon jong was en weer wat meer uren nu hij wat ouder wordt.

Op de vraag ‘Voel je je gewaardeerd?’, antwoordt Alies: ‘100%!’ Ze legt uit waarom: ‘Ik hoor vaak: “Hé Alies, fijn dat je er bent!” of “Goed dat ik je even zie”. Van collega’s maar ook van mijn fijne leidinggevende. Met die laatste heb ik niet op een vast moment contact, maar gewoon als hij of ik het nodig vinden. Wel zo prettig. Als ik hem mail of bel krijg ik binnen een dag een reactie. Omdat ik veel over het Bartiméus terrein loop, signaleer ik veel. Dat weet en waardeert mijn leidinggevende. Hij peilt mijn mening ook regelmatig over iets. Door al deze dingen voel ik me gewaardeerd.’