Sorry, we ondersteunen geen IE

We zien dat je Internet Explorer gebruikt, een oude en onveilige browser. Daardoor kunnen we je niet de mooie website voorschotelen die we zouden willen.

Je bent van harte welkom in elke andere browser zoals bijvoorbeeld Chrome, Firefox of Microsoft Edge. Wij wachten hier wel, tot zo!

Michaela: ‘Dankzij de taststok ging mijn wereld weer open’

Na een herseninfarct krijgt Michaela du Pon (51) problemen met haar zicht. Dit zorgt voor zoveel uitdagingen dat ze niet meer alleen naar buiten durft. Totdat ze bij Bartiméus met een taststok leert lopen. ‘De onafhankelijkheid die de taststok mij gaf, heeft de wereld weer voor mij geopend.'

Michaela du Pon staat met haar taststok op een stoeprand.

Michaela is 39 als ze een herseninfarct krijgt. Door het infarct krijgt ze problemen met haar zicht. ‘Ik had een vol leven: een drukke baan, sportte veel, zag veel vrienden, ging naar de kroeg… Dat kwam allemaal in één keer tot stilstand.’

Door het infarct worden visuele prikkels in haar hersenen niet meer goed verwerkt. ‘Mijn zicht golft daardoor heel erg en is onscherp. Ik ben altijd duizelig en moet continu houvast zoeken in rechte lijnen. Afstanden en diepte kan ik niet meer goed inschatten. Ik kan bijvoorbeeld niet goed zien of een kliko drie of tien meter van me afstaat. Ik herken ook geen gezichten meer. Als ik buiten een bekende tegenkom, herken ik die alleen als hij of zij tegen me praat.’

Niet meer over straat

Door de zichtproblemen lukken veel dingen Michaela niet meer als vanouds. ‘Autorijden lukte niet meer en fietsen werd ook afgeraden. Ik kreeg steeds meer last van schrikreacties. Elke keer dat je tegen een paaltje of een kliko aanloopt op straat, of dat mensen naar je roepen omdat je per ongeluk iets stoms doet, voel je je onzekerder worden.’

Op een gegeven moment wordt dit zo erg, dat Michaela niet meer zelf naar buiten durft. Op aanraden van haar neuroloog verhuist ze met haar man naar een rustig dorp. ‘Ik vertelde dat ik in Utrecht niet meer over straat durfde. Maar helaas ging het in het dorp niet beter. Ook hier lopen mensen op straat en staan kliko’s op de stoep.’

Onderzoeken

In de jaren na haar herseninfarct ondergaat Michaela allerlei onderzoeken bij neurologen en oogartsen. Hier komt echter niets uit. ‘Medisch gezien was er niets te vinden. Wel in mijn hersenen maar niet aan mijn ogen. De neuroloog zei op een gegeven moment: dit gaat niet verbeteren, het is wat het is. Ik bleef gedesillusioneerd achter.’ Maar dan komt Michaela na een lange zoektocht bij Bartiméus uit. ‘Afgelopen jaar las ik over een onderzoek van twee neuropsychologen die bij Bartiméus werken. Het ging over visuele overprikkeling bij mensen met een hersenletsel. Ik herkende mij helemaal in dit verhaal. Mijn neuroloog geloofde eerst niet dat ze iets voor mij konden doen. Na flink wat praten kreeg ik toch een doorverwijzing.’

Warm bad

Bij Bartiméus komt Michaela terecht in een warm bad. ‘Bij de intake en het diagnostisch onderzoek namen de neuropsycholoog en optometrist uitgebreid de tijd voor mij. Daarna werd ik verder geholpen door een ergotherapeut. Ook dat contact was erg fijn en persoonlijk. Ze kwam bij mij thuis, dacht heel gericht met mij mee over de uitdagingen in mijn dagelijks leven en gaf advies dat echt bij mij paste. We keken samen waar ik behoefte aan had en wat ik kon proberen; wat er nog wél mogelijk was.’

Leren stoklopen

De ergotherapeut laat Michaela ook kennismaken met de taststok. ‘Al snel bleek toen hoe goed dat voor mij werkt. Samen probeerden we een paar looproutes uit. In het begin was ik na twee straten al uitgeput, maar geleidelijk aan kon ik steeds iets verder lopen. Inmiddels kan ik in mijn eentje naar de bakker en de groenteman.’

Het leren lopen met de taststok helpt Michaela enorm. ‘Omdat ik kan vertrouwen op de stok, raken mijn hersenen minder snel overbelast. Op delen van de route doe ik mijn ogen dicht zodat mijn hersenen geen visuele prikkels hoeven verwerken. Ook geeft het rust dat ik geen ongemakkelijke misverstanden meer heb. Voorheen konden mensen niet aan mij zien dat ik visuele problemen heb. Nu zien ze mijn stok en houden ze direct rekening met me.’

Wereld van verschil

Dankzij de taststok werd Michaela’s wereld een heel stuk groter. ‘Zelf weer een brood kunnen halen klinkt misschien nog heel beperkt, maar voor mij is dit een enorm verschil. Ik ben niet meer afhankelijk van mijn man of iemand anders als ik eventjes naar buiten wil. De onafhankelijkheid die de taststok mij teruggaf, heeft de wereld weer voor mij geopend.’

Ze hoopt dan ook dat meer mensen met visuele problemen door hersenletsel de hulp kunnen krijgen die zij zelf kreeg. ‘Ik hoop dat er meer aandacht komt voor wat Bartiméus voor mensen kan betekenen. Zelf heb ik er zoveel aan gehad, dit gun ik iedereen.’

Meer weten?

Wil je weten wat de taststok voor jou kan betekenen? Misschien is onze training Reizen met Lef dan iets voor jou. Bezoek de pagina voor meer informatie of neem contact met ons op via info@bartimeus.nl

Bekijk onze training