Gerben Lems, broer van bewoner Robert: 'Hopelijk zitten we snel weer samen op een terras'
We hebben allemaal nog dagelijks te maken met de maatregelen en beperkingen van het coronavirus. Ook het leven van de gebroeders Lems is veranderd. Gerben Lems (65), broer en vertegenwoordiger van bewoner Robert, vertelt hoe hij de afgelopen periode heeft ervaren.
Ruim een maand geleden kreeg Robert (62) corona. Dat was natuurlijk heel erg schrikken. Hij had koorts en sliep veel. Hij hoestte ook, maar had gelukkig geen ademhalingsproblemen. Robert kan niet goed aangeven wat hij voelt. Uiteraard maakten we ons toen zorgen. Ik ging er automatisch vanuit dat hij kwetsbaarder is dan ik. Ik weet niet zo goed waarom eigenlijk, misschien omdat ik veel sport. Robert is er gelukkig goed uitgekomen. Hij is uiteindelijk zo’n anderhalve week ziek geweest en hij heeft er los van vermoeidheid geen verdere klachten aan overgehouden. Inmiddels gaat hij weer naar dagbesteding, daar bouwen ze bewust rustmomenten voor hem in.”
Demente moeder
“We zijn thuis met vier broers. Ik ben de oudste en Robert de tweede. Met mijn twee jongere broers hebben we een rooster zodat we iedere drie weken met Robert onze demente moeder in haar verpleeghuis kunnen bezoeken. Onze vader is overleden. We vinden het belangrijk voor onze moeder en broer dat ze elkaar blijven zien. Vooral voor haar was het een moeilijke tijd toen we tijdens de lockdown, begin van dit jaar, niet op bezoek mochten komen. Ook aan Robert was het moeilijk uit te leggen dat hij niet van het terrein af mocht. Toen we zeiden dat dat niet van de politie mocht, accepteerde hij het.”
'Robert heeft een beperkt IQ, maar wel een heel hoog EQ. Misschien is hij daarom wel in mijn leven gekomen, om mij dat te leren'
Vaccinatie
“Zowel onze moeder als Robert kregen COVID en hebben dus antistoffen opgebouwd. Omdat het nog niet zo lang geleden is dat Robert besmet was, mocht hij nog niet gevaccineerd worden. We wachten nog op de oproep. Ik ben niet bang dat ze weer ziek worden. Ik ben sowieso heel nuchter van aard en niet zo snel bang.”
Duofiets
Gerben heeft goede hoop dat hij binnenkort weer met Robert op bezoek mag bij zijn moeder. Tussendoor gaan hij en zijn broers regelmatig met Robert op de duofiets naar het station van Driebergen. “Robert vindt treinen luisteren geweldig. Hij doet het geluid graag na. We brengen dan ook een bezoek aan de supermarkt zodat Robert met de caissières vuisten kan maken. Robert zet z’n vuist dan neer en hoopt dat de caissière haar vuist op zijn vuist zet. Dat is zijn manier van contact maken met dames. Wat we allebei wel echt missen is een kop koffie met appeltaart op een terras als we samen aan het fietsen zijn. Daar genieten we van. We hopen dan ook dat de horeca binnenkort weer open mag.”
Dankbaar voor de goede zorgen
“Het mooie aan deze tijd vind ik dat we veel meer contact hebben met de begeleiders van Robert. Toen hij corona had, mailden, appten en belden ze ons vaak. Dat deed ons goed. Onze band is sindsdien echt versterkt, we zijn dichter bij elkaar gekomen en delen nu ook meer persoonlijke informatie met elkaar. Ik heb veel waardering voor alle begeleiders van mijn broer en ben ze dankbaar voor de goede zorgen.”
-
'Eindelijk weer een feestweek als vanouds'
Opluchting, dit is weer het gewone leven’ dat is wat Christel Bakker merkte aan de cliënten toen ze met z’n allen in een grote bus naar de boerderij van een collega reden. ‘Het was meer dan een jaar geleden dat we iets bijzonders konden ondernemen.
Ervaringsverhaal
