Tom en Roan voelen zich thuis bij de Wittenborgh

De 23-jarige Roan woont nu drie jaar op de Wittenborgh. Hij is blind geboren, maar ging later deels zien. Nu heeft hij 10% zicht en daarnaast staar en nystagmus. Hoewel hij eerst met tegenzin naar de woning verhuisde kwam daar snel verandering in. Roan: “Het is vanaf dag één alsof ik er al jaren woon. Het is hartstikke gezellig, we gaan allemaal goed met elkaar om en hebben fijne gesprekken. Ik ben goede vrienden geworden met mijn huisgenoten”. Ook waardeert hij de vrijheid die hij heeft. Roan: “Je kunt je eigen ding doen”.   

De 28-jarige Tom woont al acht jaar bij de Wittenborgh en is daarmee de langst wonende bewoner. Tom ziet alleen licht en donker. Als 11-jarige kwam hij al regelmatig bij de Wittenborgh omdat zijn broer daar toen woonde. Daardoor kende hij de woning al goed en hij keek er erg naar uit om er te gaan wonen. “Ik had het geluk dat er net iemand wegging, want het zat helemaal vol, vertelt Tom”. Hij geniet volop van de gezelligheid en de jaarlijks terugkerende activiteiten bij de Wittenborgh. Tom: “In de woonkamer is altijd wel iemand om een praatje mee te maken en de sfeer is hier ontzettend leuk. In de avond eten we met elkaar. Je kan hier jezelf zijn. Eén keer per jaar organiseren we vanuit de feestcommissie een zomerfeest én een kerstdiner.” Iedere bewoner heeft een eigen kamer. De douche, wc en keuken delen ze met elkaar. Tom: “Gelukkig is het hier aardig schoon.”  

Verder gaat iedereen zijn eigen gang. Tom: “Ik ben geen ochtendmens, dus in de ochtend slaap ik meestal uit. Ik luister graag naar muziek of ik zit achter de computer. Eén keer per week loop ik met de wandelgroep over de hei en ga ik met een begeleider mee op de tandem of duofiets. Ik spreek ook regelmatig af met vrienden. Verder ga ik vaak naar mijn broer om een bakkie te doen of om te helpen in huis, want schoonmaken vind ik leuk. En binnenkort ga ik een paar weken naar mijn ouders. Mijn leven is nooit saai!”. Ook Roan vermaakt zich goed bij de Wittenborgh: “Ik speel spelletjes op de spelcomputer, help met boodschappen uitpakken en voer kleine huishoudelijke reparaties uit. Ik wandel en fiets ook graag. Verder zijn er geregeld koffiemomenten en natuurlijk de activiteiten die het huis zelf organiseert. Of we haken aan bij activiteiten in de buurt. Ooit hoop ik nog eens een dagbestedingslocatie te vinden waar ik aan computers kan knutselen.” 

Ze zijn allebei positief over de dagelijkse begeleiding bij de Wittenborgh. Roan: “De begeleiding behandelt ons echt als bewoners. We voelen ons hier geen cliënt. Je wordt uitgedaagd om zelf initiatief te nemen als je iets voor elkaar wil krijgen. Ik heb een goede band met de begeleiders en weet wie ik waarvoor om hulp kan vragen”. De begeleiders hebben wekelijks een individueel afstemmoment met iedere bewoner waarbij zij gebeurtenissen en persoonlijke doelen bespreken. Roan: “Dat doen we tijdens het tandemfietsen. Dat privé-momentje met de begeleider vind ik heel fijn. Je kan je verhaal kwijt.” 

Daarnaast staan de begeleiders klaar om te helpen wanneer dat nodig is. Roan: “Na het afscheren van mijn baard helpt een begeleider mij om de stukken die ik gemist heb bij te werken. Ook vraag ik altijd een begeleider om te controleren of de vloer schoon is nadat ik heb gestofzuigd. En twee keer per dag herinneren ze mij eraan dat ik mijn medicatie moet innemen”. Tom: “De begeleiding heeft altijd een luisterend oor als ik niet lekker in mijn vel zit. En ik vraag weleens of een kleurencombinatie bij elkaar past, want ik draag veel vrolijke, bijna hysterische bloemenprints. We hebben ook veel lol met de begeleiders. Tijdens het boodschappen doen hadden we een keer een keukenrolgevecht in de supermarkt. En in de zomer hebben we vaak een watergevecht in de tuin. We lijken net één grote familie!”. 

Ze hebben al veel geleerd bij de Wittenborgh. Roan: “Bijvoorbeeld om hulp vragen als dat nodig is en om mee te doen met activiteiten. Ook kan ik nu veel beter navigeren in het OV”. Tom: “Mijn ouders hebben mij al veel dingen geleerd, maar leren snijden, koken en brood smeren vonden ze een beetje spannend. Mijn eerste leerdoel was dan ook om zelf brood te leren smeren. De begeleiding legt dan de stappen zo goed mogelijk uit, kijkt mee en geeft tips om het vooral op een voor jezelf zo fijn mogelijke manier te kunnen doen. Ik kan inmiddels ook zelf tosti’s maken en een ei bakken. Nu leer ik om eten te koken. Ik heb ook geleerd om de wc schoon te maken, maar dat doe ik liever niet, iets met smetvrees. Ik houd wel mijn eigen kamer schoon en help na het avondeten vaak met het afwassen van bijvoorbeeld een pan. Dat hoort er ook bij als je met z’n allen in een huis woont, vind ik. Iedereen draagt een steentje bij.

Roan en Tom raden jongeren die overwegen om bij de Wittenborgh te komen wonen aan om te komen kijken. Roan: “Kom op de koffie en laat je verrassen. Het is heel gezellig!” Tom: “Liever vandaag dan morgen want er zijn inmiddels genoeg plekken vrij”.