Trijntje voelt zich veel minder afhankelijk dankzij Bartiméus

Trijntje is 74 jaar en woont met haar man Jan in Wapenveld. Drie jaar geleden werd Trijntjes zicht ineens wazig tijdens een fietstocht. "Na wat knipperen leek het weer wat beter, maar na twee dagen kon ik ineens de krant niet meer lezen, vertelt ze." Ze kwam bij de oogarts terecht. Na drie weken van intensieve onderzoeken bleek dat ze een zeldzaam infarct in de oogzenuw had doorgemaakt. Haar zicht zou ongeveer 20% blijven.

De oogarts verwees haar door naar Bartiméus. Daar onderging ze verschillende tests om te bepalen wat ze wel en niet kon zien. Ook kreeg ze de gelegenheid om te vertellen hoe het met haar zelf ging, want deze diagnose krijgen is behoorlijk ingrijpend. Ze werd doorverwezen naar een maatschappelijk werkster van Bartiméus. ‘Ik kon vrij snel terecht bij Margreet, en zij heeft mij heel fijn geholpen,’ vertelt Trijntje.

"Het ergste van het slecht zien vond ik dat ik ineens afhankelijk van anderen was. Ik kon niet meer gewoon op de fiets stappen naar een vriendin. Niet meer een tijdschrift lezen, in mijn eentje een boodschap doen of een cake bakken. Ik zat best wel in de put en Margreet heeft me daaruit weten te halen. Ze zei destijds: 'Nu ben je verdrietig, maar over een jaar lach je weer'. En dat is inderdaad zo. Ze achterhaalde goed wat ik moeilijk vond en samen hebben we daar oplossingen voor bedacht."

Ook liet Margreet de familieleden van Trijntje ervaren wat Trijntje ziet. Trijntjes man Jan vertelt: "Margreet kwam langs met speciale brillen waarmee je maar 20% zicht hebt. Ik, de kinderen en kleinkinderen konden met deze brillen op ervaren hoe weinig Trijntje ziet en welke invloed dat heeft. We mochten er een tijd mee rondlopen en dingen doen. Zoals koffie inschenken en er buiten mee wandelen met een taststok. Dat had zo veel impact. Er zijn heel wat tranen gevloeid toen en we hebben het er nog regelmatig over met zijn allen".

Trijntje is vaak bij Bartiméus in Deventer geweest voor afspraken met verschillende begeleiders. "Ze boden me allerlei hulp en hulpmiddelen aan en vroegen ook of ik met een stok wilde leren lopen. Eerst wilde ik dat natuurlijk niet, maar later wel. Ilse is degene van Bartiméus die me heeft leren lopen met een stok. Ik gebruik hem vooral als ik in mijn eentje naar buiten ga. Het is fijn dat de stok ervoor zorgt dat ik dat durf en kan!"

"Ilse vroeg ook welke andere uitdagingen ik had door mijn slechtziendheid", vervolgt Trijntje. "Ik bakte eerder altijd graag, maar dat deed ik niet meer, omdat ik de weegschaal niet meer kon lezen. Ilse wees me op het bestaan van een sprekende weegschaal en Jan bestelde die meteen voor me. Nu kan ik weer heerlijk zelf cakes en koekjes bakken."

Zo bleken er heel veel hulpmiddelen te zijn waardoor Trijntje zich nu veel minder afhankelijk voelt. "Ik heb bijvoorbeeld een apparaatje dat ik in een glas kan hangen en dat gaat piepen als het glas bijna vol is. Daarmee kan ik veel makkelijker drinken inschenken. Met de beeldschermloep kan ik dingen lezen, maar ook weer zelf leesbaar schrijven. Handig met mijn boodschappenlijstje!" Trijntje heeft nog meer handige hulpmiddelen, zoals: een klein loepje waarmee ze in de winkel de houdbaarheidsdatum van iets kan lezen en een horloge dat de tijd uitspreekt als ze op een knopje drukt.

Er is ook iemand van Bartiméus bij haar thuis langs geweest om te bepalen wat het beste licht is voor Trijntje. "Want fel licht is me te scherp aan de ogen", legt Trijntje uit. "In de keuken, de hobbykamer en bij de wasmachine hebben we nu andere lampen waardoor ik daar beter zie. Op de wasmachine heeft diegene bovendien zwarte dopjes geplakt, zodat ik kan zien en voelen waar de meest gebruikte programma’s zitten."

Wat raadt Trijntje anderen aan die slecht zien? "Om bij Bartiméus aan te kloppen! Daar word je heel goed geholpen. Niks anders dan lof heb ik voor hen." Jan voegt nog toe: "Het is een fijne organisatie, die alles doet om mensen in de maatschappij mee te laten draaien."