Zwijgen is zilver. Spreken is goud.
Margreet de Vries is maatschappelijk werker bij Bartiméus. Zij spreekt geregeld ouders met een visuele beperking (VIP-ouders) en hun kinderen.
Meestal zijn dit ouders met verworven (niet aangeboren) slechtziendheid in een revalidatietraject. Van een aantal is de oogaandoening progressief en gaat het zicht tijdens de revalidatie achteruit.
Niet alleen haar cliënten moeten met hun visuele beperking dealen, maar deze heeft ook gevolgen voor hun omgeving, hun partner en hun kinderen.
Margreet merkt dat deze ouders en hun kinderen soms in de knel komen. De ouders vertellen dat ze niet de ouder kunnen zijn die ze graag willen zijn, omdat ze hun kinderen niet naar sport of muziek kunnen brengen, ze niet kunnen zien of hun kind hen aankijkt of aandacht nodig heeft, ze geen complimenten kunnen maken over hoe mooi hun kind is of iets gedaan heeft en dat het hen geregeld ontbreekt aan energie om iets samen te ondernemen.
Maar ook de kinderen kennen zorgen, doordat ze zich extra verantwoordelijk voelen, of omdat ze hun ouders ondersteunen. Sommigen vertellen dat de omgeving hen aanspoort om dat nog meer te doen, terwijl die niet ziet wat zij al voor hun ouders doen. Anderen geven aan dat ze zich voor een ouder schamen, omdat deze zich anders beweegt dan ziende ouders.
Eenzame strijd
Het raakte haar dat dit een eenzame strijd leek te zijn. Ze merkte dat zowel ouders als hun kinderen zich niet uitspreken om de ander te beschermen. In de gesprekken met ouders en kinderen (individueel en gezamenlijk) probeert zij dat wat vaak onderling niet uitgesproken wordt, toch bespreekbaar te maken. Ze ervaart het iedere keer als bijzonder dat er ruimte ontstaat wanneer ouders en kinderen deze gedachten en gevoelens met elkaar delen. Ze merkt dat de gezinsleden zich door het onderlinge gesprek vaak gehoord en gezien voelen. Soms spreekt men dat ook tegenover haar uit.
Door de gesprekken met jou hebben we tegen elkaar gezegd wat we eerst uit liefde niet zeiden. Toen jij weg was, hebben we verder gepraat en dat doen we nu vaker. Hierdoor begrijpen we elkaar beter
Vasthouden en loslaten
Margreet geniet van het gesprek, van de dynamiek die dit oplevert en wat dit betekent voor haar cliënten en hun kinderen. Maar vooral ziet zij de noodzaak van het op gang brengen van dit gesprek. Van het delen van hoe je de situatie beleeft, wat je moeilijk vindt of juist mooi, wat er voor jou anders is geworden, waar je je zorgen over maakt, hoe jij hiermee omgaat. Alleen op die manier kun je elkaar werkelijk vasthouden en loslaten.
Ook vanuit haar eigen geschiedenis heeft zij geleerd hoe waardevol het is om je uit te durven en te kunnen spreken. Daarom schreef zij de volgende twee artikelen met daarin verweven dat spreken goud is. De artikelen worden afgesloten met een aantal aanbevelingen voor begeleiding en ondersteuning.
Meer informatie
Heb je vragen over jouw situatie? Neem dan gerust contact met ons op. Margreet schreef ook twee uitgebreide artikelen die je hier kunt downloaden:
Ben ik wel een goede ouder?
Een artikel over ouderschap, gericht op de positie van ouders met een visuele beperking.
Wat betekent het voor een kind wanneer de ouder een visuele beperking heeft?
Een artikel gericht op de positie van kinderen van een ouder met een visuele beperking.
Lees praktische tips en meer ervaringen over ouderschap met een visuele beperking in het dossier Ouderschap met een visuele beperking.