De Wet zorg en dwang zet het belang van onze cliënten voorop

Als een cliënt onvrijwillige zorg krijgt, speelt de gedragsdeskundige een belangrijke rol. Gedragsdeskundige Rachelle Boone vertelt over het werken volgens de Wzd.

Rachelle is blij met de invoering van de Wzd. Hoewel ze pas een kleine twee maanden werkt volgens de Wzd, merkt ze dat er al dingen veranderen in positieve zin: ‘Tijdens de zorgplanoverleggen (ZPO’s) nemen we met het behandelteam alle zorgplannen met onvrijwillige zorg nauwkeurig door. Dankzij het protocol dat de Wzd met zich meebrengt, staan we uitgebreid stil bij de onvrijwillige zorg aan een cliënt: waarom geven we deze zorg? Kan het ook anders? Soms blijkt dan dat het goed is om te veranderen, zodat het voor de cliënt prettiger is.’

Rachelle geeft aan dat er dankzij de Wzd met een nieuwe blik gekeken wordt naar zaken die iedereen eerder heel gewoon vond: ‘Dat levert soms goede veranderingen op’

Zo vertelt Rachelle over een cliënt die al jaren iedere dag door zijn woonbegeleiders wordt geschoren. Deze bewoner vindt dat heel vervelend, maar toch moet hij er iedere dag aan geloven. Tijdens één van de ZPO’s kwam deze ‘scheerkwestie’ ter sprake: ‘We zijn er opnieuw naar gaan kijken en vroegen ons af wat het nadeel zou zijn als we deze cliënt niet meer iedere dag zouden scheren: dan krijgt hij een baard en snor. Misschien vindt deze meneer dat wel veel prettiger. Een baard en snor hoeven immers niet iedere dag geschoren te worden.’ Uitkomst is dat de betreffende cliënt nu niet meer dagelijks geschoren wordt. Het zorgteam bekijkt hoe het bevalt. Als hij een baard en snor oké vindt en de tweewekelijkse scheerbeurt beter kan verdragen, dan blijft dit de nieuwe aanpak. Mocht de nieuwe aanpak niet bevallen, dan bekijkt het team de kwestie opnieuw. Wellicht zijn er nog andere manieren om beter aan te sluiten bij de wensen van de cliënt.

Rachelle geeft aan dat er dankzij de Wzd sneller wordt gezocht naar alternatieven: ‘De Wzd zorgt voor meer ruimte voor gesprek. Hierdoor sluiten we met onze zorg beter aan bij de doelgroep.’ 

Tijdens de Zorgplanbesprekingen komen niet alleen dit soort issues ter sprake. De gesprekken over onvrijwillige zorg kunnen ook gaan over zwaardere zaken, bijvoorbeeld over isolatie of medicatie. Bij iedere maatregel kijken Rachelle en haar collega gedragsdeskundigen naar de gedragsinhoudelijke kant van de kwestie. 

‘Als gedragsdeskundigen onderbouwen we de maatregelen voor onvrijwillige zorg. We geven aan waarom de maatregel belangrijk is en wat de maatregel oplevert’ vertelt Rachelle. ‘Daarbij is de inbreng van mijn collega’s essentieel. Van de coördinerend begeleider hoor ik bijvoorbeeld graag een goede situatieschets. En de arts weet wat er qua medicatie mogelijk is.’ Al die informatie is nodig om de belangrijkste vraag te kunnen beantwoorden: ‘Waarom doen we het zo?’ Samen besluiten we dan of we een maatregel aanpassen, afbouwen of handhaven. Daarbij staat het belang van de cliënt altijd centraal: ‘We kijken naar het welzijn van onze bewoners. Hoe kunnen we hun kwaliteit van leven zo groot mogelijk maken? Daarbij nemen we nu dankzij de Wzd meer mogelijkheden onder de loep’ vertelt Rachelle. Want uiteindelijk gaat het bij de Wzd om goede zorg en veilige vrijheid voor iedereen.

Wil je meer weten over de Wet zorg en dwang? Bekijk dan onze Wzd-pagina, hier staan ook eerdere artikelen over de Wzd. Met vragen kun je terecht bij je contactpersoon bij Bartiméus en je kunt ons mailen via wzd@bartimeus.nl.